"It's NOW or NEVER!" Oo,kapag hindi mo ito inumpisahan sa madaling panahon baka maging huli na ang lahat. Tandaan mo ang buhay ng tao ay hiram lang natin sa Poong Maykapal. Hindi ka pwedeng humingi ng palugid o di kaya'y isa pang pagkakataon. Kahit gaano ka kabait o kasamang tao, asaan ka man o anumang ginagawa mo, kapag oras mo na, oras mo na! Tanging siya lang ang nakakaalam kung hanggang kailan tayo hihinga at mananalagi sa mundong ito. Kaya kung ano man ang plano mo gawin mo na habang may panahon ka pa...para walang pagsisisi, panghihinayang o pagkalungkot sa huli mong sandali.
Ako kaya, kapag namatay ako ano kaya ang magiging hitsura ko sa loob ng kabaong? Nakangiti kaya ako o nakasimangot? Parang nakakatakot naman ata yun. Ilang taon kaya ako noon? Madami kayang makikiramay at makikilibing kapag oras ko na? iiyak kaya sila? sa anong dahilan? dahil sa pakikisimpatiya lang o dahil sa nanghihinayang sila sa akin? O dahil mahal nila ako na kahit paano naging mabuting tao rin ako? gaano kabuti? natulungan ko ba sila? mamimiss kaya nila ako? Yung mga taong hindi ko sinasadyang saktan, mapapatawad kaya ako? Ano kayang mararamdaman nila sa oras ng kamatayan ko? Paano ang ibang tao? Paano nila ako pag-uusapan???
Pambihira ka naman wala ka na ngang hininga sasabihin pa rin ng ibang tao ang iniisip at inaalala mo. E, paano naman 'to? ang pinakamabigat sa lahat...paano pagkaharap ko na ang Diyos? (swerte ko kung siya ang makakaharap ko) anong sasabihin ko sa kanya? o mas tamang sabihin anong isasagot ko sa kanya kapag tinanong niya ko ng " Anak, handa ka na ba? Nagawa mo ba ang inaatas ko sayo? Naging mabuti ka ba sa iyong mga kapatid? Paano mo sila minahal? Ikaw, ang sarili mo, paano mo ito minahal? paano mo pinalago ang butil na ibinigay ko sayo???
Kamatayan...kailangan bang ito pa ang maging daan upang magising tayo sa mahaba nating pagkakahimbing? Kailan, kailan natin aayusin ang buhay at ang mundong hiniram lang natin sa kanya. Hihintayin pa ba nating maging huli ang lahat? Huwag naman sana...
